Prema popisu stanovništva od 25/26. juna 1863, u Opštini Crnobarskoj bilo je 6973 muških i 6627 ženskih osoba . Tada je u selu živela i MILOJEVIĆ SOFIJA – SOKA (50), majka Miloša i Sime, sa sinom Svetozarom (17), na parceli – placu od 1/4 dana oranja (U zakonu o merama od 1. Decembra 1874. Godine dan oranja (plug) preračunat je 0,57,55 ha. U rečniku mera tokom vekova, M. Vlajanac je utvrdio da je 1 ha bilo 3,3 dana oranja 4,6 kosa trave i 17,2 motika vinograda. Treći izvor navodi ove mere: dan oranja 0,36,5 ha kosa 0,21,8 ha i motika 0,05,8 ha.), vrijednih 3 dukata ( Dukat je austrijski, mali u narodu zvan „Franjin“, kovan do 1915. Godine, ali se i danas kuje u beču. Vrednost mu je bila 75 DEM, a danas 1 DEM vredi 60,5154 rsd), s prihodima od 4 tallara (Talir je austrijski srebrni novac i vredan je bio 0,5 dukata). Prema nepotvrđenim podacima, Milojevići doniraju svoju zemlju u selu za školu koju pouzdano znamo pod imenom Državna narodna škola „Miloš S. Milojević“. Udovica Sofija, inače rođena sestra prote Loznickog Ignjata Vasića odselila se u rodno Valjevo gdje je umrla.
Tekst gore izradio Predrag Đurić iz Mološeve Crne Bare, na osnovu knjige „MAČVA – Istorija, stanovništvo“, Milivoje Vasiljević, Bogatić, 1996. godine.
Nastavljamo sa potvrdom broja stanovnoka Crne Bare ili Jordana kako se ranije zvala Crna Bara.
Ovaj gore podatak od 13600 stanovnika potvrdjuje ranija saznanja da je selo Crna Bara (Nekadašnji Jordan na istoimenoj reci Jordan, koja se poklapa sa tokom današnjih bara: Jovača – Duboka Jovača.), brojalo oko 13 000 stanovnika, a da je posle Turskog , Balkanski ratova i velikog rata ostalo bez veoma velikog broja muških stanovnika, što je dovelo do toga da je danas desetkovana u odnosu na ta vremena.
Crna Bara je u prošlosti imala: Sedište Mitropolije, Trgovački centar, Carinu, vojno utvrdjenje i sportske konjicke igre.
U zaborav su pale i informacije da je veliki trgovački centar postojao blizu ušca Drine u Savu na delu koji nosi naziv Drinica i da se sva trgovina iz Mačve obavljala u Crnoj Bari. Druga lokacija za trgovinu sa magacinima poznata je kao Omerovac ili Omerovi čardaci koji se nalaze na ratnoj mapi Austrougarske i ako nisu bili od tvrdog materijala (na mape nisu stavljali objekte od mekog materijala). U to vreme Bogatić je imao manje stanovništva nego Crna Bara.
Na potezu Parašnica su se 2 puta godisnje održavale konjičke igre i konjičke trke sa učesnicima ne samo iz Mačve nego i iz šire okoline. U tom periodu se pominje i drveni put za Parašnicu, put za Parašnicu je na jednom mestu morao da se popravlja sa stablima i nasipanjem zemlje svakog proleća jer je bio presečen kanalom kojim je prolećna podzemna voda (pištevina i postojanje prirodni izvora pitke vode) oticala prema Savi. Parašnica u to vreme nije imala visoke vegetacije pošto je isključivo korišćena za ispašu stoke sa brojnim kolebama i naslanima. Još jedan interesantan podatak da Parašnica nije plavljena kad su visoki vodostaji iz razloga što se Drina i Sava razlivale jer u to vreme nije bilo odbranbenih nasipa od poplava i da je Parašnica bila malo poplavljena jednom u 30-40 godina.
Na ušcu Drine u Savu na lokaciji Karantin postojalo i vojno utvdjenje sa oko 120 starijih vojnika kao sadašnji podoficiri, i nekim neutvrdjenim brojem obicnih vojnika, utvdjenje iz tog vremena ne samo da je imalo carinike imalo je posmatrače iz Carske Wiene. Posmatrači su bili zaduženi da svinje koje odlaze za Austrougarsku ostanu u karantinu 40 dana da se nebi desilo da Srbija izveze bolesne i zaražene svinje u Austrougarsku, sve svinje koje je Srbija izvozila prolazile su kroz karantin u Crnoj Bari. Čitav pojas koleba i naslana se protezao od Savske ade do Parašnice sa oborima za svinje koje su bile u karantinu 40 dana pre izvoza za Austrougarsku. Kompletan izvoz svinja se obavljao preko Crne Bare i Karantina, atar Karantin je reka Drina prebacila na drugu obalu reke.
Tekst nastao tragajući za podatcima iz prošlosti Miloša S Milojevića
Na fotografiji je krov objekta Mesne Zajednice Crna Bara iz 2010-e. Na tavanu se nalazi dobar deo arhive iz prošlosti iz koje možda može da se izvuče nesto iz prošlosti, dobro se sećam pitao sam sefa Mesne kancelarije te 2010-te decembar mesec kako može do stare arhive da se dodje i proveri da li ima šta da se od podataka iskoristi, odgovorio mi je STO MI TO TREBA. I ako znam da narod koji nema prošlost nema ni budućnost prećutao sam pošto znam da su se komunisti trudili da sve unište i da ništa od istorije ne postoji pre 45-te godine. Ni sveta krava nezna u kakvom je stanju stara arhiva koja godinama stoji uskladištena na tavanu gde krov prokišnjava.