Nakon teške bolesti izgubili smo višegodišnjeg saradnika g. Srđana Novakovića. Opelo je na Vavedenje, 4. decembra na Topčiderskom groblju u Beogradu, početak u 12:30, izlazak iz kapele je u 13:00.
Bog dušu da mu prosti! Živeće večno i kroz svoja dela!
Udruženje „Miloš Milojević“ Crna Bara
Srđan Novaković (1962-2021), preko 30 godina je proveo u Italiji. Objavljivao i prevodio na italijanskom i srbskom govornom području. Učenik je najznačajnijih italskih slavista, crkvenih istoričara i jezikoslovaca. Više godina se bavio proučavanjem starovenetskog jezika, a bio je i na studijskom boravku u Radžastanu, Nepalu i Indoneziji. U Srbiji je objavljivao dela iz oblasti pseudoetnogeneze vlaških populacija (Meglenski Vlasi, Morlaci i Istrorumuni) na slovenskom tlu Makedonije, Istre i Dalmacije. Zajedno sa najuglednijim naučnicima Rusije, Moldavije i Srbije objavljivao je u naučnim zbornicima po pitanju romanizacije i latinizacije srbskoslovenskih populacija Balkana. Bio je stalni je kolumnista revije “Evrazija” iz Parme (Italija) po pitanju odnosa između Vatikana i Slovena. Do sada je prevođen na ruski, bugarski, italijanski i moldavski jezik. Za knjigu “Crkveno-narodna istorija Srba, Rusa i Vlaha” dobio je najviše priznanje Srbske Duhovne Akademije za životno delo – nagradu “Ravaničanin”.
Srdjan je bio prijatelj i saradnik sa Udruženjem građana Miloš Milojević iz Crne Bare, ovo je jedan sasvim spontan intervju o njegovoj narednoj knjizi „Srbi u Turskoj“
Video zapis sa Drine u Badovincima, kao juče da je bilo.